Ὁ Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος ἦταν κυρίως ὁ λειτουργός τῶν Θείων Μυστηρίων. Ζοῦσε τή Θεία Λειτουργία μέ ὅλη τήν ὕπαρξή του. Συγκλονιζόταν "ὁρῶν τόν Ἀόρατον κατερχόμενον καί προσφερόμενον, θυόμενον καί μεριζόμενον". Στό Ἡμερολόγιό του ἀναφέρει: «Αὔριο θά λειτουργήσω. Τά δάκρυα στέρεψαν στίς θεῖες λειτουργίες μου. Ὦ, ἡ ταλαίπωρη ψυχή ροκανίζεται ἀπό τή συνήθεια. Καί ὁ π. Ἱερώνυμος τῆς Αἴγινας μοῦ ἔλεγε, δάκρυα νά ζητᾶς ἀπό τόν Κύριο στίς θεῖες λειτουργίες σου. Δῶσε, Κύριε, βροχή, τή βροχή τῆς Χάριτός Σου. Ἀμήν.» (Ξεσπάσματα σελ.69).
Στό Ἡμερολόγιό του παραθέτει τό ἐπίγραμμα πού βρίσκεται ἄνωθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ Σκιάθου "Βλέψον, ἱερεῦ, τόν θυόμενον ἄρτον, οὗτος φλόξ ἐστιν οὐχ ἡ ποτέ ἐν βάτῳ, ἀλλά φλόξ φλογός καί φλογίνη ρομφαία, ἅπτοντα ἀναιδῶς φλέγουσα ἱερέα" (Ξεσπάσματα σελ.73).
«Θεέ μου, Θεέ μου, τί ὄμορφη πού εἶναι ἡ ζωή κοντά Σου.Ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ εἶναι τά Μυστήρια. Ἡ Μυστηριακή ζωή εἶναι ὅλο σφρῖγος. Ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐπισυναγωγή, ἡ Ἐκκλησία, ὅπου δύο ἤ τρεῖς ... Σηκώθηκα πρωΐ – πρωΐ γιά νά πάω στήν ἐκκλησία. Λειτουργία, λιτανεία, μέσα μου ἦλθε αὐτό πού σημειώνω.» (Ξεσπάσματα σελ.68).
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ ζωή του. Ἰδιαίτερα ὅταν λειτουργεῖ στό ἀγαπημένο του Μοναστήρι Ἁγίου Νικολάου Ἂνω Βάθειας.
Καί ἡ μεγάλη του ἀγάπη, ὅταν βρίσκεται στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Τήνου. Ἐκεῖ ἡ καρδιά του ἀγάλλεται, ἀναπαύεται. Αἰσθάνεται ὅτι ζεῖ στήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας Μητέρας του.
Ἡ λειτουργική ζωή ἔχει ὡς κέντρο τόν Ἱερό Ναό. Ἐκεῖ ἐπιτελοῦνται τά πάντα. Γι’αὐτό καί ὁ ἐγκαινιασμός του εἶναι μία ἱεροτελεστία μεγάλης σημασίας. Ὃπως βαπτίζεται ἕνας ἄνθρωπος γιά νά ἐγκεντρισθῆ στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί νά γίνει «σύσσωμος Χριστοῦ» καί μέλος τῆς Έκκλησίας, ἔτσι καί ὁ Ναός ἐγκαινιάζεται, βαπτίζεται, θεμελιώνεται ἡ Ἁγία Τράπεζα ἐπάνω σέ λείψανα Ἁγίων καί καθαγιάζεται. Γι’ αὐτό καί ὁ Νικόλαος μέ ἄφατη χαρά καί πνευματική ἀγαλλίαση ἐγκαινιάζει Ἱερούς Ναούς. Πῶς λοιπόν νά μή χαρεῖ καί γεμᾶτος δέος ἱερό νά προχωρήσει στήν ἀνοικοδόμηση Ναοῦ γιά τούς Εὐβοεῖς Ἁγίους ; Τόν κτίζει κοντά στή Χαλκίδα. Ἁγιάζεται ἡ πόλη καί ὁλόκληρη ἡ Εὔβοια. Οἱ Ἃγιοι Εὐβοεῖς δίνουν χαρά καί εὐλογία καί ἁγιασμό στόν ἴδιο καί στό λαό τοῦ νησιοῦ.Τά ἐγκαίνια γίνονται μέ πνευματική ἀρχοντιά καί μεγαλοπρέπεια.
Ἡ Θεία Λειτουργία ἁγιάζει τά πάντα, φέρει τόν οὐρανό στή γῆ καί ὁ Ναός πλημμυρίζει ἀπό ἀγγέλους καί τήν παρουσία ὅλων τῶν ἁγίων. Μέ τή Θεία Λειτουργία εὐλογοῦνται καί ἁγιάζονται τά πάντα, ὅλες οἱ ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς μας. Τό βάπτισμα, ὁ γάμος, τά ἔργα τῶν χεριῶν μας.
Ζώντας βαθειά τήν ἑνότητα τῆς Έκκλησίας, ὅπως βιώνεται στή λειτουργική σύναξη, μετέχει σέ πανηγύρεις καί σέ ἄλλες Μητροπόλεις, Καρυστίας καί Σκύρου, Θηβῶν καί Λεβαδείας, Θεσσαλιώτιδος, Κυθήρων κ.λ.π. Παντοῦ προσφέρει τήν ἀδελφική ἀγάπη μέ τό ἄρωμα τῆς πνευματικότητος καί τῆς ἐν Πνεύματι λατρείας, οἰκοδομῶν τούς πιστούς μέ τόν ἐν χάριτι λόγο του καί τό ἦθος του.
Κύθηρα: ἑορτὴ Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης 24.09.1971
μὲ τὸν Μητροπολίτην Γυθείου Σωτήριον
