Μητροπολίτης Χαλκίδος

     Μητροπολίτης Χαλκίδος ἐξελέγη χωρίς νά τό ἐπιθυμήσει ἤ νά τό ἐπιδιώξει. Ἀντίθετα, προσπάθησε μέ κάθε τρόπο νά τό ἀποφύγει. Γράφει στό προσωπικό του Ἡμερολόγιο: «Εἶδα τόν π. ..., τοῦ εἶπα τήν ἀγωνία μου. Μοῦ εἶπε νά πεῖς , ναί. Εἶναι ἐπιστράτευσις... Νοιώθω τόσο ἀδύνατος. Δέν κοιμῶμαι. Ἀσπιρίνες πῆρα προχθές καί χθές. Παναγία Μητέρα, μήπως μέ διώχνεις ἀπό τήν ἐδῶ ἡσυχία καί μακαριότητα, γιατί δέν σέ ὑπηρέτησα καλά; Κύριε, δέν ἀντέχω πειρασμούς. Βοήθει μοι. Δεῖξε μου Σύ τό δρόμο Σου. Εἶπα τούς ἐνδοιασμούς μου. Ἒκανα γενική ἐξομολόγηση. Στή Δευτέρα Παρουσία ἄς εἶναι μάρτυρες ὑπερασπίσεώς μου.Ἰδού ὁ δοῦλος σου.Ἂν θές ὅμως κάνε μέ ἄλλον τή δουλειά. Ἂν θές ἐμέ πάλι, τίς ἀντιστήσεται τῷ θελήματί Σου;»(Ξεσπ.σελ.70, 71).
     Χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος στόν Ἱερό Ναό Εὐαγγελιστρίας τῆς Τήνου, ὅπου ὑπηρέτησε ὡς πνευματι­κός καί Ἱεροκήρυκας, στίς 19 Νοεμβρίου 1968, ἀπό τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρό Ἱερώνυμο (Κοτσώνη) μέ παλλαϊκή συμμετοχή.
Ἐνθρονίσθηκε καί ἐγκαταστάθηκε Μητροπολίτης στή Χαλκίδα στίς 8 Δεκεμβρίου 1968. Ἒγινε δεκτός ἀπό τόν λαό μέ πολλές ἐλπίδες.Ἐντυπωσίασε μέ τό ἦθος του καί τόν λόγο του, πού ἔβγαινε ἀπό τήν καρδιά του. Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ ἐπίλογος τῆς ὁμιλίας του:
     «Ἐπεστρατεύθην διά νά Σᾶς διακονήσω. Σᾶς καλῶ εἰς μίαν πνευματικήν ἐπιστράτευσιν ἀγάπης, διά νά γίνη ὁλόκληρος ἡ περιοχή τῆς Ἱερᾶς Μητ­ροπόλεως Χαλκί­δος ἕνα στάδιον ἀναπλαστικῆς δημιουργίας, ἕνα φυτώ­ριον ἀρετῆς, ἕνα ἐργαστήριον ἀνασυγκροτήσεως ψυχῶν, ἕνας φάρος Ὀρθοδόξου ἀκτινοβολίας, μία ἔπαλξις πίστεως, ὥστε νά δοξάζεται τό Πα­νάγιον Ὂνομα τοῦ Θεοῦ καί νά εἶναι "τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός"» (Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου, Νικόλαος Σελέντης σελ.98).